گر چه واقعیت خارجی امری ثابت و یکسان است اما می توان گفت خبر از این واقعیت و بیان آن، به تعداد راویان این خبر و واقعیت، متفاوت و متکثر است.
از آن جا که شخصیت انسان مجموعه ای از باورها، عقاید، افکار ، دلبستگی ها و وابستگی ها ی اوست و جدایی از این موارد بسیار دشوار و حتی ناممکن می نماید، واقعیت خارجی در نظر و فکر هر فرد با توجه به این عقاید و وابستگی ها معنا می یابد و بالتبع بیان این واقعیت نیز، متاثر از طرز تفکر و دیدگاه اوست و واقعیت ارائه شده نه عین واقعیت که روایتی است از جهان خارج.

حتی عکس نیز که به ظاهر بازنمایی عینی واقعیت خارجی می باشد متاثر از نوع نگاه و تفکر عکاس است. سوژه ی انتخاب شده، کادری بسته شده و استفاده از لنزهای مختلف، می تواند واقعیت را تنها از دریچه ی نگاه عکاس به مخاطب بنمایاند و این تنها روایتی است از واقعیت که با توجه به نگاه عکاس، معنای خاصی را در ذهن مخاطب القا می کند.

عکس فوق یکی از عکس های منتخب جشنواره مطبوعات در سال 85 است. برای درک بهتراثر نگاه عکاس در القای معنی در این عکس ، با استفاده از رویکرد هم نشینی ، به تحلیل این عکس، که روایتی است از جهان خارج، خواهم پرداخت.

رویکرد هم نشینی که توسط ولادمیر پراپ پایه گذاری  شد، دارای نگاهی فرمالیستی است و به بررسی همنشینی عناصر در کنار یکدیگر می پردازد.

در این عکس، می توان به تصویر امام خمینی(ره)، آیت الله خامنه ای، حجت الاسلام خاتمی و دکتر احمدی نژاد، به عنوان عناصر اصلی اشاره کرد. طز قرار گرفتن دکتر احمدی نژاد و حجت الاسلام خاتمی در کنار مقام معظم رهبری، معنای خاصی را به دنبال دارد که به خوبی به آمدن احمدی نژاد و رفتن خاتمی اشاره دارد.

قرار گرفتن تصویر آیت الله خامنه ای در مرکز عکس و محور تقارن آن، موجب حفظ تعادل و ثبات شده است. هم چنین حالت پای احمدی نژاد به نحوی است که کاملا جلو  آمدن او را مشخص می کند و خاتمی که پشت به دوربین و در حال رفتن است. چنین به نظر می رسد که مقام معظم رهبری با ثبات در میان ایستاده اند. احمدی نژاد تازه به میدان – به عبارت بهتر تصویر!- وارد می شود و خاتمی، خارج!
میزان فاصله آیت الله خامنه ای از احمدی نژاد و خاتمی به یک اندازه است و می توان گفت در عکس ، ایشان نسبت به هیچ یک از دو رئیس جمهور جهت گیری خاصی ندارند.
وجود تصویر بزرگ امام در بالای تصویر شاید برای یادآوری مجدد نقش امام خمینی در انقلاب اسلامی است .
پرده یا قهوه ای رنگ در کنار حالت دست احمدی نژاد و خم شدن گردن او، توانسته تصویر را شبیه سن نمایشی کند که هر یک از روسای جمهور این فرصت را دارد که چهار سال بر روی آن به ایفای نقش بپردازد و سپس جای خود را به دیگری دهد. آمدن احمدی نژاد و رفتن خاتمی شاید اشاره ای به موقت بودن و کوتاهی این دوران چهار ساله دارد.

در انتها باید گفت این عکس به عنوان واقعیتی خارجی است و از آن جا که من نیز دارای دلبستگی ها و وابستگی های گوناگونی هستم، تحلیل من نیز روایتی است از واقعیت!